Nog voordat mijn zoon 16 werd, is hij begonnen met zijn eerste bijbaantje. Vroeg ervaring opdoen, veel leren en natuurlijk je eigen geld verdienen. Het eerste sollicitatiegesprek als vakkenvuller bij de Albert Heijn. Aangenomen! Hij mag aan de slag als 'vroege vogel'. Drie dagen per week voor school om 6.00 naar Albert Heijn om de vakken te vullen. Een mooie uitdaging voor een jongen van 15. Vol enthousiasme gaat hij aan de slag. Hij is erg plichtsgetrouw. Het vroeg opstaan gaat hem goed af.
Productiviteit.
Op een dag komt hij om 6.30 uur alweer thuis. De vrachtwagen was er niet. Dan worden ze naar huis gestuurd en krijgen ze niet betaald. Kan hij hier wat aan doen? Maar je wilt niet vervelend zijn en doet net of dit 'normaal' is. Dit komt een paar keer per jaar voor. Vroeg opstaan voor niets!
Een paar weken later moet hij langer doorwerken dan afgesproken. “Wordt de extra tijd uitbetaald?" vraag ik. “Nee, want ik heb het aantal collie niet gehaald.” “Heb je dan niet doorgewerkt?” “Wel hoor.” “Dat doen we dus niet meer”, is mijn reactie. “Als je morgen weer langer moet werken, dan vraag je of ze de extra tijd uitbetalen. Zo niet? Dan kom je naar huis.” De volgende dag belt hij vanaf het toilet en zegt dat hij langer moet blijven en hier niet voor krijgt betaald. “Wat moet ik doen pap?” “Zeg je leidinggevende dat je wilt blijven, maar dat ze je hiervoor wel moeten betalen. Als ze dat niet doen, ga je.” Tien minuten later komt hij gefrustreerd en teleurgesteld thuis. “Ik mocht gaan!”
Soms moet je even helpen als ouders. Dus ik bel de leidinggevende en vraag naar de reden. “Hij heeft het aantal collie niet gehaald en dit moet kunnen”, wordt er gezegd. “Hoe is de productiviteit bepaald en is deze voor alle dozen gelijk?”, vraag ik. “Dit is bepaald door het hoofdkantoor. En ja, een doos is een doos!” “Vind je zelf niet dat er een groot verschil tussen de grootte en inhoud van dozen zit? En wat heb je gedaan om hem te helpen om het aantal collie wel te halen? Je kunt niet alleen maar zeggen dat hij sneller moet werken, zonder hem te faciliteren. Heb je hem wel goed opgeleid en begeleid? Hoeveel tijd heb je hier in geïnvesteerd? Als je dit niet hebt gedaan, hoe kan hij dan voldoen aan je verwachtingen? Van een groot bedrijf verwacht je toch eigenlijk dat nieuwe medewerkers goed ingewerkt en begeleid worden.” Er kwam geen excuus, maar wel een verzoek of hij nog terug wilde komen.
Na drie tijdelijke contracten kreeg hij het nieuws dat het de policy is om niemand in vaste dient te nemen. Nog geen 18 en dan al voor de eerste keer ontslagen. Zijn laatste werkdag was er geen bedankje of afscheid. Ook niet vanuit de leidinggevende. Hij is met de stille trom vertrokken. Het doel ‘veel leren en ervaring opdoen’ is in ieder geval gelukt.