Tja, daar zit ik dan... Op dinsdagochtend op een tuinstoel in de zon in plaats van op een bureaustoel op kantoor. Want zoals een visser zonder hengel en een barman zonder tap, ben ik in mijn geval een ondernemende bakker zonder bakkerij.
Dagelijks houd ik me bezig met mijn toekomst.
De droom die ik als klein mannetje al had is sterker en duidelijker dan ooit; mijn eigen bakkerij met meerdere winkels. En het liefst neem ik daarvoor een bestaand bedrijf over. Wanneer we de vakbladen en het gegons binnen de branche moeten geloven, zijn er de komende jaren veel bakkers die met pensioen willen. Bakkers die staan te popelen om hun levenswerk aan mij te verkopen en daarna te genieten van hun welverdiende pensioen.
Maar waar ontmoeten wij elkaar? Waar komen wij met elkaar in contact? Met wie drink ik koffie?
Het blijkt een speurtocht te zijn zonder hints. Want waar de diverse organisaties beloven te helpen zoeken naar de perfecte match, heb ik tot op heden alleen mijn droomvrouw gevonden. En dat was jaren geleden al. Op eigen kracht. Mijn droombakkerij blijkt wat moeilijker te vinden. En dan vraag ik me hardop af, hoe ontstaan deze matches…
Ook de diverse brancheverenigingen hebben inmiddels geconcludeerd dat er de komende jaren een enorme (commerciële) uitdaging ligt in die bedrijfsovernames. Er worden initiatieven ontplooit die ervoor moeten gaan zorgen dat er meer verbinding komt tussen kopers en verkopers. Helaas weten we dat zodra er meerdere partijen om tafel zitten, dit soort processen aan veel kanten (onnodige) vertraging oplopen. Tijd die ik mezelf niet gun.
Natuurlijk, maar vooral gelukkig, zijn er bedrijven die hun zaakjes al goed op orde hebben doordat ze de opvolging al in huis hebben. Maar helaas staat bij veel bakkers “opvolging en bedrijfsovername” niet als vast punt op de agenda. Zo is men nog niet actief bezig om na te
denken over, laat staan zich voor te bereiden op, de verkoop. Als geen ander weet ik ook, dat zoiets een proces is wat iedere ondernemer voor zichzelf in zijn eigen tempo moet doorlopen.
De vraagt blijft dus, waar ontmoeten wij elkaar? En hoe komen we met elkaar in contact? Hoe realiseer ik mijn toekomst mét droombakkerij waarin ik mijn ondernemerschap, liefde en bevlogenheid voor ons mooie vak kan inzetten? Ga ik wachten totdat de diverse organisaties een match maken tussen verkoper en mij als koper? Of neem ik zelf het heft in handen?
Ik zou geen ondernemer zijn wanneer ik niet zelf de uitdaging op zou pakken. Daarom doe ik hier een voorstel voor een nieuwe versie van Yvon Jaspers ‘Boer zoekt vrouw’: Ondernemer zoekt Bakkerij.
We beginnen met een speeddate als rondleiding in de bakkerij en eindigen uiteindelijk, in het meest gunstigste geval, bij de notaris voor overname.
Om goed van start te gaan, meld ik me hierbij aan als eerste zoekende ondernemer.
- Denk jij nu ‘die stoel in de zon op dinsdagochtend klinkt me goed in de oren?…’
- Reageer dan vooral !!
Ik kom graag bij je op de koffie.