Een grote familie
Een dessert van het 10-gangenmenu van een driesterrenzaak, een afternoon tea in een prestigieus hotel of een lekker fris fruittaartje van de bakker om de hoek. Ze zijn allen patisserie op hun eigen, briljante manier. Maar waarom voelen wij ons als bakkers/patissiers geroepen tot één enkel ding? Ik heb het gevoel dat we ons allemaal onbewust opsluiten in onze eigen habitat. Op school was ik zelf precies zo. Minder goede punten voor bakkerij? Nou ja, patisserie is nu eenmaal meer mijn ding. Best begrijpelijk: als je goed bent in iets, wil je je hierin verdiepen en er het beste uithalen. Maar staar je daar niet blind op en verbreed zoveel mogelijk je kennis.
Sinds ik lid ben van het Nederlands Patisserie Team is er voor mij heel wat veranderd. Ik heb de patisserie en chocoladeateliers in België achter me gelaten en ben naar Londen getrokken om er kennis te maken met de patisserie van de met Michelin-sterren bekroonde restaurants. Sindsdien is mijn kijk op patisserie grondig veranderd. U hoeft natuurlijk niet direct hetzelfde te doen maar waarom loopt u niet eens een dagje stage in de patisserie van een restaurant? U zult verbaasd zijn om te zien hoe zij de dingen aanpakken. Of waarom loopt u niet eens langs bij een chocolatier die u wat kneepjes van het vak bijbrengt als u daar niet helemaal in thuis bent. Uiteindelijk zijn we allemaal bevangen door hetzelfde virus. Daarom een taartrecept waarin technieken uit de restaurantpatisserie zijn verwerkt.
Een zomers taartje waarin Pompelmoes, basilicum en yoghurt zorgen voor een frisse toets. Ik hoop dat dit aantoont dat we uiteindelijk allemaal één grote familie zijn.
Groeten, Jurgen Willems