Met een lang en bleek gezicht ploegen we ons door de laatste koude dagen van de winter heen, al klagend over winterdepressies en klimaatveranderingen. Wij Nederlanders kunnen er sowieso een houtje van. Het schijnt in onze genen te zitten om te klagen over de drie grote beïnvloeders van ons leven: het werk, de politiek en het weer. Vaak weten we over het laatste meer te vertellen dan ons werk en de politiek bij elkaar.
Op het werk deugen meestal de collega’s niet, je werkzaamheden passen niet bij je capaciteiten en het gebrek aan inzicht van de leiding in jouw onmetelijke kunde wijkt af van je ambitie. En uiteraard snap je er geen snars van dat uitgerekend hij of zij op die positie terecht is gekomen zonder aantoonbaar bewijs van enig geboekt succes. Genoeg stof voor een stevige klaagzang.
Dan de politiek. Zelfs de beste scenarioschrijver van ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’ krijgt niet zoveel intriges en hypocrisie in één aflevering zonder de geloofwaardigheid te verliezen. Balkenende verzamelt op zijn gemak nog wat kabinetten bijelkaar en onze kwakende albino weet half Nederland in zijn nest te krijgen: 9 juni zal Nederland haar stem laten horen. Alleen jammer dat niemand luistert. De soap gaat gewoon een nieuw seizoen in.
Als klagen een mondiale sport was, zouden wij wereldkampioen worden. Alhoewel, de laatste dagen betrap ik mezelf op een buitengewoon goed humeur want mijn doorgewinterde huid heeft de eerste voorjaarszon mogen begroeten. De hunkering naar vitamine D was dermate groot geworden dat er al tekenen van broosheid van de botten voelbaar werd. Mij hoor je dus even niet meer. Ik geniet van de dappere zonnestralen die nobel de strijd aangaan met de laatste vrieskou van het jaar. Bakkers van Nederland: zet de deuren wijd open en verwelkom je klant met je grootste glimlach. De lente komt er nu echt aan!