Tijdens de Pasen zat ik met mijn vriendin een paar dagen bij onze Oosterburen in die Schöne Deutsche Eifel. In tegenstelling tot mijn opa vind ik duit sers eigelijk best wel aardig. Pünktlich tot in de puntjes en alles is zo degelijk als eiken. En dat zie je weer terug in de zware barok meubelen die menig hotel en restaurant sieren sinds het bestaan ervan. Gezellig is anders, maar wel degelijk.
De afgelopen twee jaar heb ik minder aan dacht besteed aan mijn vriendin. Daar heb ik heel bewust voor gekozen. Ik heb namelijk een ander. Hij heet Cube LTd team. Een pracht van een mountainbike met 100 mm Rock Shox voorvering, en die perfect is afgemonteerd. Een fiets voor het stevige werk in drassige bossen en steile tractorpaden. Een hobby begint met kwaliteit, en in plaats van fietsen te jatten produceren de Duitsers tegenwoordig met vakmanschap en pünktlichkeit deze degelijke bikes.
Uiteraard ging mijn nieuwe liefde ook mee naar de Eifel. De zware regenbuien zorgden ervoor dat het mij niet makkelijk werd gemaakt en dat mijn Cube dagelijks een titanenstrijd met de elementen winnend moest zien af te sluiten. Dat is ons goed vergaan. De enige schram was een lekke band en iets versleten remblokken. Maar mijn Cube geeft natuurlijk geen krimp.
Nadat mijn vriendin was gaan slapen had ik de tijd om onder een glas wijn weg te dromen over mijn zegetocht door de bossen van de Eifel en hoe ik zelf meer kapot ging dan mijn fiets. Kwaliteit kun je kopen, maar verder moet je het uiteraard wel zelf doen. Je kunt als bakker wel een top oven of rijskast kopen, waar je het liefst in zou slapen, maar het eindresultaat begint met controle over wat je doet en doorzettingsvermogen om de volgende berg weer te beklimmen.
En oh ja, omdat ik mijn vriendin toch eigenlijk wel leuker vind dan mijn Cube, hangt hij nu weer voor een paar weken in de garage. Mijn held.