Tomatenwater

12 april 2016

Ze haalt me in. Nog snel ook. Brugopwaarts. Met een Christiania-bakfiets. Toch fiets ik best wel lekker door. Voor 29 Global Bakers uit. Om koers en tempo te bepalen. We zijn in Kopenhagen. Op zoek naar inspiratie voor onze gedeelde passie.

De Denen fietsen hard. Heel hard. Voortdurend hoor je ‘tingeling’. Wij Hollanders fietsen in de weg, want naast elkaar. “Hè, gezellig”. De Denen niet. Die lijken voortdurend mee te doen aan Parijs-Roubaix. Zou dat de reden zijn, dat we zo weinig jongeren met overgewicht zien? Jongeren, die er veruit in de meerderheid zijn: ook bij de bakker. Ik voel me er als bij een popconcert.

Er valt meer op. Natuurlijk veel rogge. Ökologisch, ook bij discounters. Seizoenproducten. Smalle assortimenten. Regionale ingrediënten. Pure recepten. En - bij fenomeen en bakker Claus Meyer – desemdegen, die je roert.

Restaurants met namen als Geranium, Radio en 56Graden. Waar je gerechten voorgeschoteld krijgt als “tomatenwater, gesmolten hamvet en aromatische kruiden”. En, je verwacht het niet, naast mooi om te zien ook heel lekker. Gebaseerd op het ‘Manifesto New Nordic Cuisine’.

Mooi zijn ook de vrouwen (mannen vind ik lastig beoordelen). Al geldt dat minder voor de vrouwen, die rondlopen in het kleurrijke Christiania. Een vrijstaat met schrikaanjagende, eigen bewakers. Waar je ook vrijelijk drugs kunt kopen en overal kunt roken. Bijzonder. Want eigenlijk zijn de Denen heel braaf. Houden zich aan de regels. Stoppen voor rood licht. Sluiten hun fiets af met een simpel slot. En hebben hun eigen Nederlandse gezelligheid: ‘Dansk hygge’ is onderdeel van de cultuur. Oké, niet op de fiets dan.

Ik weet het. Kopenhagen is niet Denemarken, Amsterdam is niet Nederland. Toch inspireert de stad. Zo ook de bakkers. Die dezelfde warme gastvrijheid hebben als hun collega’s in Nederland. Heerlijk.

  • Have det godt,
  • Hanno Spanninga

Altijd op de hoogte blijven?