Ik lig in de tuin te genieten op de bank. Van de zomeravond. Van mooi weer. Tegen de regen aan en toch droog. Een boom ruist. Een vogel fluit. Een veldmuisje trippelt. Nou ja, eigenlijk rent het.
In de hele hoogte glinstert een vliegtuig. Ik denk aan de MH17. Aan Tijn. Kleine Tijn. En aan zoveel anderen. Te vaak jong. Mensen, die ik niet kende. Tot het noodlot hun trof. Ik denk aan al die mensen, die in groot verdriet achterbleven.
Als vanzelf overdenk ik mijn leven. Aan hoe ik in de bakkerijsector terechtkwam. Aan wat de bakkerij me allemaal heeft gebracht. Aan hoe dankbaar ik ervoor ben. Ik voel me thuis tussen de bakkers, de leveranciers en al die anderen met dat ene; dat ene dat ons bindt.
Ik denk ook aan hoe kwetsbaar we zijn. Aan die bakker 30 jaar geleden uit een Fries dorpje. Zijn lichaam was op. Zijn huwelijk ook. Omdat hij altijd maar werkte. Ook zijn appeltje voor de dorst was vrij snel op. Want er was niemand, die zijn bedrijf overnam.
Deze ondernemer en vele anderen, eigenlijk juist al die gezònde MKB-bedrijven, zijn voor mij de reden om samen met bakkerijopvolgersgezocht.nl en Bakkers in bedrijf rondetafelgesprekken te organiseren over bedrijfsopvolging.
Want doe alleen, wat alleen kan. Doe samen, wat samen meer oplevert dan alleen. Dat laatste geldt zeker voor dit onderwerp. Mijn doel? Tot een gezamenlijke, MKB-brede aanpak komen. Zodat we vissen in een vollere vijver. Want van vissen in dezelfde, bijna lege vijver wordt niemand wijzer. Al hebben factory outlets, blijkt uit onderzoek van INretail, dat nog niet door.
Ik heb veel om de bakkerij dankbaar te zijn. Veel om van te genieten. Dat wil ik nog graag lang doen. Net als liggen in de tuin, trouwens.
- Met zomerse groet,
- Hanno Spanninga
Bron foto: pinterest.com