April en mei 2020 zijn maanden die we niet snel zullen vergeten. Waar tot maart zaken als de cao, huur en schaarste aan medewerkers het gesprek van de dag vormden, is dat nu totaal anders. Een discussie die echter nooit zal veranderen, is die over grondstoffen.

Onlangs las ik kritiek van een bakkerondernemer die zich afvroeg of de inkoopbelangen van de desbetreffende leden nog wel goed werden behartigd. In al die jaren heb ik inmiddels geleerd dat de laagste inkoopprijs niet bestaat. Het is een utopie te geloven dat jij het best inkoopt. Natuurlijk, er zijn deals te sluiten, en hoe groter je inkoop, hoe meer een leverancier zal willen luisteren naar je argumenten. Wat ik echter niet begrijp, is dat wij als sector – lees onafhankelijke bakkerij – niet bereid zijn om een overeenkomst te tekenen voor het basisassortiment dat je wilt afnemen, en dan met elkaar verschillende pakketten te maken waarop leveranciers kunnen intekenen.

Als ik zie hoe wij als branche met elkaar omgaan, ben ik daar best trots op: onze solidariteit is groot, en er is ruimte voor discussie. Ook in deze coronatijd, waarin overheid en ondernemer doorlopend beslissingen moeten nemen. Maar welke beslissing je ook neemt, er zal altijd discussie zijn, en een deel van de mensen zal het niet eens zijn met het resultaat. Dat maakt Nederland ook zo mooi: we mogen en kunnen zeggen wat wij denken. Natuurlijk, als ondernemer ben ik ook wel eens klaar met het politieke gedraai en de traagheid van besluiten, maar zo werkt de wereld nu eenmaal, en ieders belangen zorgvuldig afwegen is essentieel.

Ik heb in de titel het woord grond-stoffen bewust gesplitst. De grond die wij onder onze voeten hebben, zakt niet zomaar weg, terwijl al het stoffelijke daaromheen tijdelijk is. Laten we daarom zuinig zijn op wat we hebben en er samen voor zorgen dat we met deze tijdelijke ‘stoffen’ mooie producten maken waar we blijvend trots op zijn!

Altijd op de hoogte blijven?