Ik heb aanstelleritis. Volgens mijn vrouw en schoonzussen. Ik ben flink verkouden en dan heb je er als man volgens hun direct last van. Ze vertellen je fijntjes, dat zij zich ook niet helemaal lekker voelen en intussen wel het huishouden runnen, hun werk doen, voor jou zorgen, alle boodschappen doen (albert.nl zeker?) en de kerstspullen opruimen. Het ontbreekt er nog aan, dat ze tussendoor van een vierling bevallen. Intussen vind ik een mogelijke verklaring (oké, hard bewijs is ’t niet) over ons zware lijden als man: sommige virussen treffen mannen harder dan vrouwen.
Over aanstelleritis gesproken. Vrouwen kunnen d’r ook wat van. Gelukkig lijkt de laatste epidemie op het einde te lopen. Dat is pas positief nieuws. Ik bedoel de aanstelleritis over meervoudig linksenrechtsgedraaide glutenvrije superfoods. In 2017 blijkt ‘gewoon eten’ de beste remedie voor een gezond leven. Hé, dat wisten we nog niet, beste Randstedelijke voedselprofeten.
Ander verrassend nieuws: Hoewel het CPB voor 2018-2021 geen koopkrachtverbetering verwacht, ziet de Rabobank voor 2017 een volumegroei van circa 1,5% voor versspeciaalzaken. Met in het gunstigste geval stabiele winstmarges.
De kwaliteit van ondernemerschap maakt meer dan voorheen het verschil. En conceptontwikkeling is essentieel, want speelt in op de behoefte naar meer productbeleving. Er ontstaan ook nieuwe kansen, zoals blurring. Al blijven supermarkten dominant en groeit in 2017 hun omzetaandeel weer vaak ten koste van speciaalzaken. Door overcapaciteit blijft in de hele keten de focus wel op prijs. En ja, wie het dichtst bij de consument zit, heeft de macht in de keten. Op de foodshopper zelf na dan.
‘Internationale ontwikkelingen’ kunnen nog wel roet in het eten gooien. De voorspellers doelen dan bijvoorbeeld op de levensgevaarlijke aanstelleritis van enge mensen, die anderen het licht niet in de ogen gunnen.
- Mijn advies voor 2017? Carpe Diem!