Zero tolerance

Eind januari 2024 was een extern onderzoeksbureau bezig met het analyseren van camerabeelden van de supermarkt. Tijdens het bekijken van de beelden viel het onderzoeksbureau op dat de werknemer in diezelfde periode producten uit de winkel pakte en nuttigde in de kantine, maar hier niet voor leek af te rekenen. Naar aanleiding hiervan gaf de supermarkt het onderzoeksbureau de opdracht om hier verder onderzoek naar te doen. Uit dit vervolgonderzoek kwam naar voren dat de werknemer inderdaad niet had betaald voor de boodschappen. Ook werd geconstateerd dat de werknemer al eerder in de maand januari 2024 een pakje kaas en een half brood had gepakt en gegeten in de kantine, zonder dat zichtbaar was dat hij hiervoor betaalde.

De werknemer is vervolgens eerst geschorst en uitgenodigd voor een gesprek in het kader van hoor en wederhoor. Tijdens dit gesprek vertelde de werknemer dat hij voor de boodschappen van begin januari een paar dagen later had betaald, omdat hij dit eerst vergeten was. Daarnaast vertelde hij dat hij vergeten was te betalen voor de boodschappen van eind januari. Dit was voor de supermarkt reden om de werknemer op staande voet te ontslaan. Werknemer stapte hierop naar de rechter omdat hij het niet eens was met het ontslag. 
Volgens de rechter was er een dringende reden voor het ontslag op staande voet. Vast stond dat de werknemer producten uit de winkel had gepakt en had gegeten en gedronken, maar daarvoor niet had betaald. Dit is bij elke werkgever een ernstig voorval. Een werkgever moet er immers vanuit kunnen gaan dat een werknemer zich geen eigendommen van zijn werkgever toe-eigent. Als dat toch gebeurt kan een werkgever zijn werknemer niet meer vertrouwen en is de basis voor verdere samenwerking in principe weg.

Zero tolerance beleid

De rechter oordeelt ook dat de supermarkt onbetwist had gesteld dat zij een zero tolerance beleid voert, waarbij elke vorm van diefstal leidt tot ontslag op staande voet. Ook vindt de kantonrechter het begrijpelijk dat de supermarkt een harde lijn hanteert ten opzichte van diefstal.

In de rechtspraak is een duidelijke lijn te ontdekken wanneer een ontslag op staande voet kan standhouden in zaken waarin een werknemer zonder toestemming van de werkgever producten (hoe gering de waarde ook is) meeneemt:

• er moet een duidelijk beleid zijn en heel duidelijk moet worden uitgelegd waarom het nodig is een zero tolerance beleid te voeren;
• het beleid moet consequent worden toegepast;
• de werknemer moet weten dat de werkgever bij het wegnemen van zaken (ook die nauwelijks waarde hebben) zal overgaan tot ontslag op staande voet. De werknemer moet er dus van op de hoogte zijn dat stelen in welke vorm of met welke waarde dan ook niet wordt geaccepteerd.  

Alleen als niet aan deze voorwaarden is voldaan, kan een ontslag op staande voet vanwege de bijzondere (persoonlijke) omstandigheden geen standhouden. 

Heeft u vragen over dit of een ander juridisch onderwerp? Bel of mail dan Smit & Smit Advocaten.