Zijn snuffelstage liep Nick Kraakman (18) bij een achteroom met een eigen banketbakkerij. Dat beviel dusdanig goed dat hij zich inschreef voor de bakkersopleiding. Nu zit hij in het laatste jaar van die opleiding, won hij afgelopen jaar de consumentenprijs van de talentenprijs bij de Gouden Gard en werkt hij bij Spataro chocolaterie en patisserie in Hoorn.
Tekst: Marloe van der Schrier | foto: Mike Bleeker
“Vanuit mijn opleiding deed ik in 2018 mee aan de Talentenprijs van de Gouden Gard. Daar kwam ik patissier Menno Spataro tegen. Hij vertelde me dat hij bezig was met het opstarten van een bedrijf. Ik werd aangenomen en sinds de opening van de patisserie ben ik erbij. Ik heb gigantisch veel geleerd dit eerste half jaar. Er moest een assortiment ontwikkeld worden en dat betekende dat ik echt kon meedenken. Zelf wil ik vaker mee gaan doen aan wedstrijden en vooral beter worden in het maken van showstukken. Daar ben ik nog niet zo goed in, maar ik vind het zoiets gaafs. Al die handelingen die je moet doen voor het maken van zo’n showstuk, daar wil ik progressie in maken.”
Patisserie nóg vetter
“In eerste instantie vond ik de banketbakkerij leuk, maar tijdens mijn opleiding ontdekte ik dat ik de patisserie en chocolaterie nog veel vetter vond. Je gaat dieper in op de theorie, gebruikt andere grondstoffen en let meer op de details en ik kan mijn creativiteit er beter in kwijt. Het is net even dat stapje hoger, dat spreekt me aan. Het maken van bonbons vind ik bijvoorbeeld leuk. Daar komt relatief veel bij kijken, zoals het maken van de vulling en het aanbrengen van de kleur. Heel veel dingen die ik leerde in de bakkerij, moeten hier anders. Het is kwaliteit boven kwantiteit. Je moet echt op details letten en er de tijd voor nemen.”
Kwaliteit maakt toekomstbestendig
“Ik denk dat een patisserie zich kan onderscheiden in de kwaliteit. Supermarkten zullen vanwege hun lage prijzen nooit de tijd kunnen veroorloven die wij in onze producten steken, daarom zie ik ze niet snel dezelfde kwaliteit leveren. We proberen bij Spataro mensen uit te nodigen om binnen te zitten, koffie te drinken en een gebakje te eten. We zitten midden in het centrum van Hoorn. Het atelier waar we werken is afgesloten met een glazen pui zodat bezoekers kunnen zien wat we maken. Als er mensen meekijken, word ik daar niet nerveus van, ik vind het juist leuk. Laatst stonden er een paar kinderen vol bewondering door het raam te kijken, dat maakt me trots op het vak.”