In 1950 begon mijn opa met de bereiding en verkoop van ijs in zijn bakkerswinkel. Naar verluid nog zachter dan het huidige softijs, en heerlijk romig. Menig Geldroppenaar heeft het eerste ijsje van zijn leven gekocht bij de bakkerswinkel tegenover de kerk van de huidige wijk Zesgehuchten. Op de bakfietsen en verkoopwagens in die tijd prijkte al gauw de naam De IJsbeer. En toch bleef iedereen het maar hebben over het ijs van Bakker Kees.
Toen mijn ouders in 1970 het ijsgedeelte van het bedrijf wilden voortzetten op een andere plek in Geldrop, wilden ze kost wat kost een eigen naam. Mijn vader wilde laten zien wat hij als nieuwe generatie anders ging doen en reisde naar Tilburg om aan de familie Kempenaers te vragen of hij voor zijn nieuwe ijssalon ook de toen beroemde naam “De IJsspecialist” mocht gebruiken. Mijn opa was immers vooral geen specialist: naast brood, banket en ijs deden ze de koek en zopie op de ijsbaan en verhuurde hij wasmachines en solexen. Dat wilde zijn zoon natuurlijk allemaal anders…
De toestemming kwam, en al gauw prijkte de nieuwe naam in grote sierletters in neon op de gevel van de ijssalon en op alle verpakkingen. Prachtig, stijlvol, maar als je in Geldrop de weg vroeg naar De IJsspecialist kreeg je steevast te horen: ‘Die zit hier niet, de enige die goed ijs verkoopt, is Bakker Kees’. Dat mijn vader in die eerste jaren in de winterperiode nog als bezorgbakker langs de deuren kwam, droeg natuurlijk niet bij aan de inburgering van de nieuwe naam van de ijssalon.
Toen ik tegen het begin van het nieuwe millennium als derde generatie in het familiebedrijf aan de slag ging, wilde ik met mijn marketingachtergrond uiteraard laten zien hoe je een identiteit kon bouwen. Gelukkig was er nog een soort van geduld en werd het J.A.M. Kees dat mijn vader als ondertitel bij zijn “De IJsspecialist” voerde in een aantal jaren via Fam. Kees omgebouwd naar het herkenbare IJssalon Kees. En gelukkig sneuvelde ook die dure neonreclame in een najaarsstorm. Eén ding wilde ik echter in die eerste jaren vooral niet meer horen: Bakker Kees. Dat was immers al twee generaties geleden en het bedrijf had zich toch ontwikkeld tot een echte ijssalon die zich kon meten met de besten in Nederland. Getuige de titel IJssalon van het Jaar in 2005, die we – tijdens nota bene de Bakkerijdagen – behaalden.
En toch bleef het maar terugkomen: Bakker Kees. Opa’s en oma’s die met hun kleinkinderen ijs kwamen eten en opnieuw moesten uitleggen waarom deze bakker geen brood verkocht. En steeds meer ging ik het waarderen. Voor de meest recente uitingen zijn we bijna terug waar we ooit begonnen. Onze zaak in Eindhoven draagt de naam KEES. En of die consument er nu familie, ijssalon of bakker voor zet, het belangrijkste is dat ze weten waar KEES voor staat: traditie, ambacht en vakmanschap.
Tot ziens op de Bakkersvak! (Bakker Kees is blij dat we als ijsbereiders weer terug zijn bij de bakkers…)
Dit artikel verscheen eerder op: Vakblad IJS!