Albert en Wilma de Jong voor hun voormalige zaak, Bakker Albert (foto: DTProost Zeist).
Het nieuws dat Albert en Wilma de Jong hun populaire bakkerij in Zeist hebben verkocht, sloeg bij zowel klanten als personeel in als een bom. “Mensen dachten dat we uit elkaar gingen of dat Albert ziek was”, glimlacht het echtpaar. “Maar wij willen gewoon graag wat meer vrijheid. Er is meer in het leven dan deze bakkerij.”
Door Linda van 't Land
Wat zit je hier eigenlijk mooi, hè?” Albert de Jong kijkt op het terras in Zeist genietend om zich heen en wijst op de oude muren van de kerk ernaast. Al ruim twintig jaar woont hij met zijn gezin in Zeist, maar van zomaar op een terrasje zitten is het zelden gekomen. Vijfentwintig jaar geleden nam hij een bakkerij aan de Egelinglaan in Zeist over, met een filiaal aan de 1e Hogeweg. Het filiaal deed het door omstandigheden veel minder goed dan verwacht en bijna moest het jonge echtpaar al binnen een paar jaar de handdoek in de ring gooien. “We zaten bij Bijzonder Beheer en liepen vanwege dat negatief eigen vermogen nog jarenlang achter de feiten aan. Door die slechte start bleven we lange tijd huiverig voor investeringen. We zeiden wel eens dat we veel pech hebben gehad. Maar inmiddels denk ik: dat is ondernemersrisico. Je maakt van alles mee en komt dingen tegen. Uiteindelijk is het per saldo meer dan goed gekomen.”
Crowdfunding als hoogtepunt
‘Crowdfundingstaartjes’ (foto: DTProost Zeist).
De winkel met bakkerij in een woonwijk aan de Egelinglaan, waarvan adviseurs bij de start zeiden dat ze die vestiging wellicht beter konden afstoten, liep namelijk boven verwachting goed. Door de jaren heen is hier een stabiele klantenkring opgebouwd en in 2015 is via crowdfunding de benodigde financiering voor een ingrijpende verbouwing van de winkel opgehaald. “Dat zie ik wel als een van de hoogtepunten in het bestaan van Bakker Albert”, zegt Albert meteen. “Dat we binnen twee weken ruim een ton bij elkaar hadden, was op zichzelf natuurlijk al fantastisch. Maar dat er zo’n binding ontstond met onze klanten, was een ongelooflijke bijvangst. Mensen vonden het gewoon jammer als ze niet konden meedoen. Onze bakkerij werd ineens van hen allemaal. Iedere klant op zich werd een ambassadeur. Het is onvoorstelbaar wat dat met ons bedrijf heeft gedaan. De omzet is bijna verdubbeld.”
De winkel is op aantrekkelijke wijze verbouwd en het royale assortiment desembrood kreeg alle ruimte. “Onze ‘stokken’ waren bijna niet aan te slepen”, vertelt Wilma, die met heel veel plezier in de winkel heeft gestaan. “En ons desembrood werd door Zeist omarmd.” Ook de biologische markten, die in samenwerking met lokale ondernemers voor de deur van de bakkerij werden georganiseerd, noemt het echtpaar als hoogtepunt. “Je moet als ambachtelijk bakker niet onderschatten hoe belangrijk je bent in je buurt en in de samenleving. Als bakker heb je echt een sociale functie. Onze pay-off was niet voor niets: ‘Meer dan brood’.”
Nooit meer meemaken
En toch. Toch besluiten ze begin 2020 om er definitief een punt achter te zetten. “We hadden geen haast en er moest niets. Maar we besloten wel om het bedrijf te koop aan te bieden.” De concrete aanleiding voor deze beslissing ligt in de feestdagen van de maand ervoor. “Begin december meldden twee bakkers zich ziek”, vertelt Albert. “Tot overmaat van ramp ging ik op de dag voor kerst door mijn rug. Ik kon niet eens meer mijn eigen veters strikken. We hebben staan huilen als gezin: hoe móet dit? Als ondernemer ben je altijd eindverantwoordelijk en moet je het maar zien op te lossen. Via via hebben we uiteindelijk een bakker gevonden die een nacht kon bijspringen. Ik heb er zo goed en zo kwaad als het ging op de stoel naast gezeten. Maar toen het allemaal voorbij was, zei ik: ‘Dit wil ik nooit, maar dan ook nooit meer meemaken.’”
Personeelstekort
Een belangrijke reden om de verkoop in gang te zetten, lag behalve in de naderende investeringen in het toenemend personeelsprobleem. “Er zijn bijna geen mensen meer te krijgen die je kunnen helpen. En je kunt het nu eenmaal niet alleen! Er moet vanuit de branche en brancheorganisaties naar een oplossing worden gezocht om het personeelstekort in de bakkerijbranche op te lossen. Anders gaan we daar als ondernemers massaal aan ten onder. Het personeelstekort doet ons echt de das om.”
Zeker weten?
Wilma droomt al langer van meer tijd voor elkaar en voor het gezin. “Ik ben 49 en Albert is 50 jaar. We hebben vier kinderen van 26, 19, 15 en 10 jaar oud. Maar we zijn zelden of nooit samen geweest. Albert werkte ’s nachts, ik werkte overdag in de winkel. We wonen naast de bakkerij, dus ook in de avonduren stak ik dikwijls nog even over om dingen voor te bereiden of klaar te zetten. De druk van ondernemerschap zit altijd op je nek. We zijn gaan nadenken over de mogelijkheden en waren benieuwd naar wat er nog meer is in het leven.”
Ze lieten het bedrijf taxeren en verkenden met hun accountant de mogelijkheden. “Heel bewust zaten er steeds minstens zes weken tussen die gesprekken”, herinnert Albert zich. “We moesten aan het idee wennen en onze adviseurs wilden ons goed doordringen van de consequenties. Ze hebben ons alle ruimte gegeven en meermalen gevraagd of we het echt zeker wisten. Ergens was het een raar moment: mede door corona lag de brutowinstmarge hoog en de prijzen voor vastgoed blijven maar stijgen. En we waren ook heel trots op ons bedrijf, dus natuurlijk twijfel je soms. Maar het ging ons er niet om de allerbeste prijs te krijgen. Toen we eenmaal de knoop hadden doorgehakt, werden we heel nieuwsgierig naar wat de toekomst nog voor ons in petto heeft.”
Loslaten
Bakker Albert aan het werk in de bakkerij, die nu verkocht is (foto: DTProost Zeist).
Het bedrijf is al verkocht voordat het goed en wel online te koop is aangeboden. Op 3 maart van dit jaar zijn de definitieve contracten getekend. Albert springt nu en dan nog bij en helpt zijn opvolger in het zadel, maar probeert hem vooral zelf het wiel te laten uitvinden. “Het is moeilijk om los te laten”, bekent hij. “Zeker omdat we naast de bakkerij wonen. Als ik het alarm van de vriezer hoor afgaan, weet ik precies wat er moet gebeuren en kan ik het niet laten om even te gaan kijken. Maar hij moet zijn eigen koers gaan varen. Ik probeer me er niet meer mee te bemoeien.”
Opluchting
Na het afscheid van klanten en personeel overheerst bij beide ondernemers vooral een immens gevoel van opluchting. “We voelen vrijheid. En we zijn zó blij”, glundert Wilma. “Daardoor weet ik dat het goed is.” Wat ze precies gaan doen, weten ze nog niet. “De toekomst is onzeker. Maar door corona hebben we afgelopen tijd wel geleerd dat eigenlijk alles onzeker is. Wij willen ons daardoor niet laten leiden. Ik wil gewoon meer rust. Zomaar een keer samen een dagje weg. Naar een bed & breakfast fietsen en de volgende dag weer terug. We hebben in al die jaren nauwelijks samen iets kunnen ondernemen.”
Eerst eens wat klusjes thuis uitvoeren, genieten van de zomer en van de vrije tijd. “Ik zou op termijn graag mijn bakkersexpertise combineren met iets sociaals”, zegt Albert. “Werken voor de PUM trekt mij bijvoorbeeld: bakkers in het buitenland helpen om een bedrijf op te bouwen. Ik wil niet als ZZP’er bij diverse bedrijven gaan troubleshooten. Maar wellicht draai ik wel her en der eens een poosje mee. Zelf dingen leren en anderen helpen: dat is een mooie combinatie.” Voor Wilma ligt alles open, ook buiten de sector. “Ik vind werken in een winkel heel leuk. Misschien ga ik wel bij een bloemenwinkel of een tuincentrum aan de slag. Of bij een opticien.”
De wereld ligt aan hun voeten. Bakker Albert fietst weg met een zwaai. Blote voeten in teenslippers. Op naar een lange, vrije zomeravond. En morgenochtend misschien wel samen een kopje koffie in de tuin.
Medewerkers inlichten
Alle medewerkers van Bakker Albert blijven in dienst bij nieuwe eigenaar Rob Snoep. Dat was een belangrijk onderdeel van de onderhandelingsfase. “Heel moeilijk was het om juist onze eigen medewerkers helemaal niets te vertellen tijdens dit proces”, vinden Albert en Wilma unaniem. “Ze hadden echt totaal niets in de gaten. Zeven weken voordat we zouden stoppen, hebben we ze bij elkaar geroepen en ingelicht. Het nieuws sloeg in als een bom en het werd een emotionele avond. Maar wat al snel overheerste, was een groot gevoel van dankbaarheid over en weer. We hadden echt een heel fijn team en al die jaren dat we samen de kar hebben getrokken, zullen wij nooit vergeten. Bakker Albert: wij hebben het 25 jaar met héél veel plezier gedaan.”