Ik zie bakkers op Facebook blijmoedig een bericht van de Consumentenbond delen over het misbruik van de term ‘ambacht’. Beste Facebakker, ben jij zelf nog wel ambachtelijk?
De Consumentenbond verwijst gretig naar nieuwe richtlijnen uit Ierland over woorden zoals ambachtelijk, traditioneel en natuurlijk. De richtlijnen zijn gebaseerd op de Europese voedselwet. Wat ik erin lees is, dat Ieren voeding alleen ‘ambacht(elijk)’ zouden mogen noemen als die voldoet aan alle volgende criteria:
- De producten worden door ambachtelijke vakmensen gemaakt volgens traditionele methodes, die niet volledig gemechaniseerd zijn.
- Het bedrijf produceert maximaal 1.000 kilo gemiddeld per week op één locatie, waar maximaal 10 personen of FTE werken en de jaaromzet minder dan 2 miljoen euro is.
- De kenmerkende ingrediënten worden lokaal (binnen 100 kilometer) geteeld of geproduceerd en zijn - indien haalbaar - seizoensgebonden.
Dat is schrikken. Graan uit Duitsland? Boter uit Frankrijk? Rozijnen uit Turkije? Dat is meer dan 100 kilometer. Een ambachtelijke bakker uit Groningen kan voor zijn ingrediënten dan maximaal terecht in Emmeloord. Een Haarlemse ambachtelijke bakker komt nog net weg met Veluwse boter. Zeeuwse tarwe is voor hem al op het randje.
En wat te zeggen van 1 ton weekproductie? Dat is zo’n 1.250 grootbroden per week. Zonder kleinbrood, gebak, chocolade of wat dan ook. En 10 FTE als je de winkel en bakkerij bij elkaar hebt?
Het streven van de Consumentenbond is goed. Eerlijke communicatie is een voorwaarde voor eerlijk zakendoen. Terecht vertrouwen consumenten de term 'ambachtelijk' in de supermarkt voor geen meter. De ambachtsfantasten mogen op de Wall of Shame. Ambachtelijke bakkers horen daar echter niet.
Hoogste tijd voor ambachtelijke bestuurders en kennisspecialisten om in actie te komen. En niet op Facebook, lijkt me. Voor we hier Ierse toestanden hebben.
- Met Europese groeten,
- Hanno Spanninga